Artykuły medyczne
Tytuł: Wyniki leczenia chorych z pierwotnymi chłoniakami skóry T-komórkowymi w Klinice Dermatologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w latach 1997-2008.
- Autor:
- Małgorzata Sokołowska-Wojdyło, Agata Maciejewska-Radomska, Magdalena Trzeciak, Jadwiga Roszkiewicz
- Typ:
- Prace oryginalne
- Język:
- PL
- Czasopismo:
- Dermatologia Kliniczna
- Rok:
- 2009
- Tom:
- 11
- Numer:
- 3
- Strona początkowa:
- 141
- Strona końcowa:
- 146
- ISSN:
- 1730-7201
- Słowa kluczowe:
- chłoniaki skóry T-komórkowe, mycosis fungoides, leczenie
Czytaj Wprowadzenie: Pierwotne chłoniaki skóry T-komórkowe (Cutaneous T-Cell Lymphoma, CTCL) są heterogenną grupą chłoniaków nieziarniczych, stanowiącą
2/3 wszystkich złośliwych rozrostów limfoidalnych skóry, spośród których najczęstszym jest ziarniniak grzybiasty (mycosis fungoides - MF). Charakteryzują się wyjątkową
różnorodnością kliniczno-patologiczną, co istotnie wpływa na wyniki leczenia oraz rokowanie.
Cel pracy: Retrospektywna ocena wyników terapii pacjentów z CTCL, leczonych w Klinice Dermatologii Akademii Medycznej w Gdańsku w latach 1997-2008 w obliczu
konsensusu WHO-EORTC 2006.
Materiał i metody: Analizie poddano grupę 60 chorych z pierwotnymi chłoniakami skóry z komórek T oraz przyłuszczycą plackowatą w wieku 17-94 lat (mężczyźni÷kobiety
0,96÷1). W leczeniu wykorzystano dostępne w Szpitalu Klinicznym metody terapeutyczne, dostosowując je do stadium zaawansowania choroby i stanu
ogólnego pacjenta, przy jednoczesnym uwzględnieniu ewentualnych przeciwwskazań. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych, czy nawrotu objawów
klinicznych sukcesywnie modyfikowano schematy postępowania w odniesieniu do bieżących wytycznych.
Wyniki: Korzystne wyniki leczenia miejscowymi preparatami glikokortykosteroidowymi oraz metodą PUVA (Psoralen-UVA) uzyskano u pacjentów z MF w mało
i średnio zaawansowanych stadiach choroby. Ponadto, w stadium guzowatym MF obserwowano zadowalające efekty po naświetlaniach promieniami X. We wszystkich
stadiach zaawansowania choroby dobre wyniki uzyskano w większości przypadków także przy zastosowaniu metotreksatu. Do leczenia cytostatycznego 2-CdA
(2-chlorodeoksyadneozyną) zakwalifikowano zarówno chorych w stadium choroby IIB, jak i z wysokim stopniem zaawansowania MF IVB. W obu jednak grupach
uzyskane wyniki, mimo zastosowania agresywnej terapii, okazały się niezadowalające. Podjęte próby z zastosowaniem beksarotenu (w stadiach IIB oraz III) wydają
się obiecujące, chociaż w jednym z przypadków rozwinęły się dramatyczne objawy niepożądane oraz nastąpiła progresja choroby (do stadium IV).
Podsumowanie: Schemat postępowania w CTCL powinien być ściśle dostosowany do stopnia zaawansowania choroby. Opierając się na doświadczeniach własnych,
autorzy zgadzają się z wnioskiem, iż agresywne podejście w przypadkach średnio zaawansowanych chłoniaków nie ma wpływu na poprawę rokowania. U chorych
w stadium zaawansowanym może ono przedłużyć życie, jednak przy wysokim ryzyku z powodu toksyczności leczenia. Niezbyt zadowalające rezultaty terapeutyczne
wynikają prawdopodobnie również z braku powszechnego dostępu do nowoczesnych metod leczniczych, takich jak preparaty immunomodulujące, beksaroten
(we wczesnych stadiach choroby) lub TSEB (Total Skin Electron Beam Therapy).