+48 71/ 792 80 77 sekretariat@cornetis.pl
Oferta dla wydawnictw - SYSTEM CORPRESSWprowadzenie: Stały postęp w diagnostyce i terapii grzybic nie zmienił faktu, że grzybice skóry u dzieci stanowią nadal wysoki odsetek dermatoz. Cel pracy: Analiza historii chorób dzieci hospitalizowanych w Klinice Dermatologii i Wenerologii AMB w latach 1981-1998 oraz sprawdzenie, w jak wysokim odsetku grzybice skóry były mylnie rozpoznawane i leczone ambulatoryjnie. Materiał i metody: 1181 historii chorób dzieci do 18. roku życia. Wyniki: Grzybicę rozpoznano u 222 dzieci. Nieprawidłowe wstępne rozpoznanie i leczenie dotyczyło 27,9% dzieci z grzybicą. Były to głównie dzieci ze środowiska wiejskiego, w większości chłopcy. Największe problemy diagnostyczno-lecznicze dotyczyły grzybicy powierzchownej skóry owłosionej głowy tinea superficialis capitis (51,9%) oraz grzybicy powierzchownej skóry gładkiej tinea superficialis cutis glabrae (32,5%), a najmniejsze grzybicy głębokiej głowy i skóry gładkiej tinea profunda capitis et cutis glabrae (14,3%). W warunkach ambulatoryjnych najczęściej wstępnie rozpoznawano łuszczycę, alergiczne zapalenie skóry, zapalenie mieszków włosowych i piodermię. W nieprawidłowym leczeniu stosowano u dzieci przede wszystkim ogólnie lub miejscowo kortykosteroidy (61,3%) oraz antybiotyki (24,2%). W Klinice rozpoznanie grzybicy potwierdzono już pierwszym bezpośrednim badaniem mikologicznym w 91,9%. Wnioski: Ambulatoryjne błędy w rozpoznawaniu grzybicy skóry popełniane są przez lekarzy różnych specjalności i mogą być spowodowane brakiem znajomości obrazu klinicznego, jego podobieństwem do innych dermatoz albo nietypowym przebiegiem. W każdym przypadku podejrzenia grzybicy należy przed rozpoczęciem terapii wykonać badanie mikologiczne.