Artykuły medyczne
Tytuł: Emocje i obawy doświadczane w związku z poważną chorobą a ocena własnej sytuacji życiowej i pozycji społecznej
- Autor:
- Teresa Rzepa, Ryszard Żaba, Oliwia Jakubowicz, Beata Szramka-Pawlak
- Typ:
- Prace oryginalne
- Język:
- PL
- Czasopismo:
- Dermatologia Kliniczna
- Rok:
- 2013
- Tom:
- 15
- Numer:
- 1
- Strona początkowa:
- 10
- Strona końcowa:
- 15
- ISSN:
- 1730-7201
- Słowa kluczowe:
- kiła, adaptacja społeczna, choroby przenoszone drogą płciową
Czytaj Wprowadzenie: Kiła to poważna, stresująca i stygmatyzująca choroba, przenoszona głównie drogą
płciową. W ostatnich latach odnotowuje się stosunkowo dużą liczbę zachorowań. Prawdopodobnie ma
to związek ze zwiększoną migracją ludności oraz z częściej podejmowanymi ryzykownymi zachowaniami
seksualnymi.
Cel pracy: Analiza różnic w zakresie oceny funkcjonowania społecznego osób chorych na kiłę i zdrowych.
Materiał i metody: W okresie od lutego 2009 do kwietnia 2011 r. przeprowadzono psychologiczne
badania porównawcze dotyczące chorych na kiłę i osób zdrowych. Uczestniczyło w nich 42 chorych na
kiłę oraz 62 osoby zdrowe.
Wyniki: Zarówno osoby chore na kiłę, jak i zdrowe uznały choroby przenoszone drogą płciową za
najbardziej wstydliwe. W zakresie emocji i uczuć przeżywanych w związku z własną poważną chorobą,
osoby chore wskazały na wstyd, niepokój i zakłopotanie, natomiast osoby zdrowe ? na niepokój, lęk
i smutek. Osoby chore na kiłę obawiały się nawrotu choroby, plotek oraz bycia ciężarem dla najbliższych,
zaś osoby zdrowe ? niedołężności. Osoby chore na kiłę oceniły aktualną sytuację życiową w sposób
zróżnicowany, natomiast zdrowe ? niemal wyłącznie pozytywnie. Chorzy na kiłę uznali za niższą swą
pozycję w rodzinie, w miejscu pracy i w grupie towarzyskiej, w porównaniu z osobami zdrowymi.
Wnioski: Uzyskane wyniki przeważnie potwierdziły różnice w zakresie doświadczeń emocjonalnych
i oceny aktualnej sytuacji życiowej oraz pozycji społecznej, zachodzące między osobami chorymi na kiłę
i zdrowymi. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują nie tylko na konieczność odpowiedniej komunikacji
między lekarzem a pacjentem zarażonym chorobą przenoszoną drogą płciową, lecz również na potrzebę
opracowania i wdrożenia projektu edukacyjnego, ukierunkowanego na uformowanie adekwatnych
postaw społecznych wobec tego rodzaju chorób.