Jak nakłonić niejadka do jedzenia? – sposoby radzenia sobie podczas codziennych problemów z posiłkami
Każdy rodzic pragnie, by dziecko dzięki optymalnej diecie dostarczało do organizmu niezbędne do jego funkcjonowania i rozwoju składniki odżywcze. Nie zawsze – lub raczej w większości przypadków – ta sfera życia przebiega po naszej myśli. Około 2 roku życia dziecko zaczyna być bardziej świadome tego, co je, a tym samym kształtuje swoje preferencje żywieniowe. Wówczas dla rodziców aspekt zbalansowanego żywienia swoich pociech staje się problemowy.
Problem z żywieniem dziecka – jak go rozpoznać?
Dziecko, tak samo jak osoba dorosła, ma prawo do odmowy zjedzenia określonego posiłku. Nie stanowi to postaw do stwierdzenia, że istnieje tu problem żywieniowy, o ile określona sytuacja jest jednorazowa lub zdarza się bardzo rzadko. Czasem należy uszanować, że nasz podopieczny po prostu nie ma ochoty na to, co dziś mu serwujemy. Powodów takich jednorazowych sytuacji może być wiele. Najczęściej są to preferencje własne lub uprzednie zapełnienie żołądka jakąś przekąską.
Istnieją jednak przesłanki, które świadczą o tym, że nasze dziecko ma problem z jedzeniem. Szybkie ich zdiagnozowanie i wdrożenie działań zapobiegawczych mają tu wysoką wartość. Podjęcie adekwatnych kroków będzie eliminowało zbyt niską masę ciała, poprawiało funkcjonowanie, odporność oraz prawidłowy rozwój organizmu.
Do przesłanek decydujących o stwierdzeniu problemu z jedzeniem i dziecka zaliczyć można notorycznie powtarzające się:
- zjadanie jedynie wybranych rzeczy określonego dania, które cechuje niska wartość odżywcza (np. sam deser i ziemniaki)
- grymaszenie i “wybrzydzanie” przy każdym rodzaju serwowanego posiłku, brak rzeczy ulubionej
- bardzo twarde trzymanie się określonego rodzaju pożywienia przy jednoczesnym braku zainteresowania i wyraźnej odmowie innych posiłków
- zjadanie bardzo małej ilości jedzenia z każdego serwowanego posiłku
Aby stwierdzić problem, wyżej wymienione sytuacje muszą być częste, a także regularnie się powtarzać. Gdy stanowią przeszkodę w normalnym funkcjonowaniu rodziny i zaburzają jej rytm organizacji sfery żywieniowej, należy podjąć adekwatne kroki.
Problem z żywieniem dziecka – sposoby na “niejadka”
Gdy problem z żywieniem dziecka zaczyna narastać, pojawia się zagrożenie jego zdrowia i rozwoju. Dodatkowo, zaburzone zostaje życie rodzinne – następuje wycofanie się. Objawia się to nieustannymi kłótniami przy stole kilka razy dziennie, rezygnacją ze wspólnych pikników, wyjść do restauracji czy odwiedzin.
Aby nakłonić “niejadka” do jedzenia, warto – przy jednoczesnym poszanowaniu jego osoby – wypróbować niżej podane propozycje działań:
1. Okazanie dziecku zrozumienia jego samopoczucia
W tym przypadku warto dać dziecku komunikat, że wiemy, iż akurat dziś nie ma ochoty na to danie, nawet jeśli to jego ulubione. Gdy rodzic okazuje zrozumienie, łatwiejsze jest wykonanie określonego zadania.
2. Stworzenie dziecku możliwości wyboru
Samodecydowanie dostarcza dziecku wiele satysfakcji. Tę umiejętność można przenieść również na sferę jedzenia. Oto przykłady:
- podanie pustego talerza, by dziecko mogło samo zdecydować, co chce zjeść i sobie nałożyć (gdy jest zbyt małe, możemy mu pomóc w tej czynności). Warto podać tu poszczególne elementy obiadu osobno
- zaproponowanie innego rodzaju jedzenia, gdy pociecha nie preferuje jedzenia dla dorosłych (np. kanapka)
3. Eliminacja bodźców zakłócających
W tym przypadku należy usunąć z pola widzenia i zasięgu ręki małego człowieka wszelkie pokarmy i napoje stanowiące pokusę.
4. Obdarzenie dziecka odpowiedzialnością
Bycie odpowiedzialnym za ważne sprawy jest niejako nagrodą dla dziecka i stanowi satysfakcję z poczucia aprobaty rodzicielskiej. Zatem możemy poprosić o pomoc w:
- zakupach
- planowaniu posiłków na kolejne dni
- przygotowywaniu posiłków
5. Zwykła niezobowiązująca rozmowa, polegająca na udzieleniu informacji
Podejmując się tej strategii, należy pamiętać, że nic na siłę. Warto proponować określone potrawy, lecz po odmowie trzeba dać dziecku do zrozumienia, iż smak jest rzeczą zmienną i z pewnością kiedyś polubi inne rzeczy. Warto również wspomnieć, iż spróbuje tego dania wtedy, gdy będzie miało na nie ochotę.
Pracując z dzieckiem przy codziennym wykorzystywaniu wyżej wymienionych strategii dajemy dziecku poczucie jego autonomii, szacunek, a także utwierdzamy je w tym, że jest przez nas kochane. To bardzo istotne, gdyż pozwala na uwolnienie kojarzenia wszystkich określonych posiłków dnia codziennego z czymś nieprzyjemnym. Niemniej, rodzic ze swej strony musi wykazać się cierpliwością i wytrwałością, ponieważ pierwsze pozytywne zmiany mogą nastąpić dopiero po kilku tygodniach.
Źródło:
J. Faber, J. King “Jak mówić, żeby maluchy nas słuchały? Poradnik przetrwania dla rodziców dzieci w wieku 2 – 7 lat”, Poznań, 2017